با آن که وقتی در رم هستید انگار دارید توی دل تاریخ زندگی می کنید، با اینکه وقتی در میلان هستید، می توانید به هرچه، هرچه، هرچه که بخواهید در لحظه دسترسی داشته باشید، با آن که ونیز به گمان من حیرت انگیزترین نقطه ی دنیاست. اما همه ی این ها به یک وجب خاک ایران نمی ارزد. باور کنید. این جمله ام را شبیه شعارهای مجموعه های تلویزیونی ندانید. همه ی این ها خوب است اما برای خود آنها. برای ما تنها دیدنش لذت بخش است. و مدتی کنارشان بودن. وقتی آنجا هستید تازه می فهمید که چه لذت هایی را در زندگی در سرزمین خود دارید. من بوی لوبیاپلوی آشپزخانه ی مادر و عطر درخت بهارنارنج حیاط پدری را با همه ی رؤیاهای ونیز تاخت نمی زنم.
گردآورنده : خانم کتاب چین
منبع : کتاب مارک و پلو، منصور ضابطیان، صفحه 115
درباره این سایت