تاج گذاری

بعدازظهر روز چهارم اردیبهشت 1305، راننده دربار با هماهنگی قبلی به منزل این بنده آمد. روز قبل از آن، نامه ای به این شرح به دستم رسیده بود:

حضرت استادی جناب آقای حسنعلی خان با سلام و عرض ادب و احترام،

در نهایت افتادگی و خاکساری از آن جناب، مسألت دارد که در صورت امکان، عصر فردا بر این بنده منت نهاده، کاخ گلستان را به قدوم مبارک، متبرک فرمایید. شرکت حضرت عالی در مراسم تاج گذاری این حقیر موجب سرفرازی دولت و ملت هست.»

                                                                                     بنده ی کمترین؛ رضاخان سردار سپه»

                                                                                                                        3/2/1305

کثرت مشغله مانع از این بود که در مراسم شرکت کنم، مع الوصف پیگیری مستمر رضاخان و تماس های مکرر تیمورتاش، بنده را در محذور اخلاقی قرار داد. واقع این است که رضاخان عادت به دعوت های این چنینی نداشت و از مضمون نوشته مشخص بود که خواسته ی او فراتر از یک حضور خشک و خالی است. این را بدان جهت عرض کردم که خواننده ی محترم، عدم رغبت این بنده را به حضور مراسم تاج گذاری، خدای ناکرده، حمل بر غرور و خودبزرگ بینی این حقیر نکند.

باری، راننده به محض ورود و رؤیت بنده، دست روی قلبش گرفت و با تعجب، در حالی که به لکنت زبان دچار شده بود، گفت: اعلیحضرتا.! شما که تا ساعتی پیش، کاخ گلستان تشریف داشتید.»

ادامه دارد.

گردآورنده : خانم کتاب چین

منبع : کتاب خاطرات حسنعلی خان مستوفی، ابوالفضل زروئی نصرآباد، صفحه ؟